Lin (tinca tinca) jest rybą żyjącą w jeziorach, stawach i spokojnie płynących nizinnych rzekach. Najliczniej występuje w płytkich zbiornikach wodnych o głębokości do 2 m, przy spokojnej wodzie , mulistym dnie, bogato porośniętym roślinnością. W głębszych zbiornikach wodnych gromadzi się w strefie litoralu. W rzekach wybiera przede wszystkim zarosłe zatoczki , łachy i starorzecza. Roślinność zanurzona, jak osoka, rdestnica i inne dają linowi ochronę przed drapieżcami, do których można zaliczyć głównie szczupaka, okonia i węgorza (jako gatunki szczególnie groźne dla narybku ). Karp właściwy spotykany w Europie , w tym i w Polsce ,dzieli się na dwie odmiany – dziką i udomowioną. Forma dzika to sezan z Dunaju, a forma udomowiona – to karp hodowany w stawach i jeziorach. Obie odmiany znacznie różnią się od siebie. Ich wspólną cechą są dwa jasne , długie wąsiki oraz dwa ciemne , krótsze , widoczne w kącikach na wardze górnej.

Sandacz jest zaliczany jest do najwartościowszych gatunków ryb i odgrywa istotną rolę w gospodarce rybnej wielu krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Miejscem jego pochodzenia jest rejon na wschód od Łaby. Po 1900 r. Jego zasięg rozszerzył się na zachód od Łaby, a od 1920 r. Stał się gatunkiem rodzimym także na zachód od Renu. Do jego rozpowszechnienia przyczyniło się w znacznym stopniu stosowanie zarybienia. Preferowane przez sandacza są wody zeutrofizowane o silnym zmętnieniu, jakie obecnie występują coraz częściej. Połowy sandacza mają znaczenie gospodarcze także na wodach przybrzeżnych. Sandacz jest rybą trzymającą się raczej określonego terytorium i nie przejawia tendencji do przemieszczania się zbyt daleko od miejsc rozrodu. W rejonie tarliska zaczyna się pojawiać już w okresie zimy (grudzień i styczeń), przebywając w nim do końca czerwca. W Europie sandacz odbywa tarło na wiosnę i wczesnym latem (od kwietnia do połowy czerwca), kiedy temperatura wody osiąga 12-15°C. Sandacz odbywa rozród w jeziorach, zalewach oraz w rzekach. Miejsca rozrodu znajdują się w przybrzeżnych partiach zbiornika oraz na podwodnych wzniesieniach. Dno wybiera twarde, piaszczyste, kamieniste, często pokryte skorupkami racicznicy (Filuk 1955; Kozakiewicz 1969).

Sum jest jedną z największych ryb drapieżnych słodkowodnych europy i Azji. Zasięg jego występowania na północy dochodzi do wybrzeży Bałtyku, ale brak go na półwyspie skandynawskim oraz na wyspach Brytyjskich. Zasięg jego występowania na zachodzie sięga rzeki Ren., Brak go na półwyspie Iberyjskim. W południowej europie nie był spotykany na półwyspie apenińskim oraz w południowo-zachodniej części półwyspu bałkańskiego. Liczny jest natomiast w południowych dopływach morza czarnego, morza kaspijskiego jego zasięg występowania sięga również wód Azji Mniejszej. Sum nie tworzy podgatunków, ale do rodzaju silurus nalezą jeszcze dwa gatunki S. soldatovi żyjący w południowo-wschodniej Azji oraz S. Aristoteli występujący na półwyspie bałkańskim.

Tołpyga biała Hypophthalmichthys molitrix (Val. 1844) Ryba ta naturalnie występuje we wschodniej Azji (rzeki: Amur , Huang-fo , Jangcy ). Wprowadzona na Tajwan i do Tajlandii. Dzięki zabiegom zarybieniowym szeroko rozprzestrzeniana obecnie w wodach Europy Środkowej i Wschodniej.Do Polski została sprowadzona w roku 1964. W warunkach naturalnych tarło w rzekach chińskich następuje od kwietnia do lipca , w Amurze od czerwca do lipca. Maksymalna temperatura wody notowana podczas rozrodu wynosiła 30 stopni C 0.

Tołpyga pstra Aristichthys nobilis (Rich. 1836 ) Podobnie jak tołpyga biała jest to ryba fitoplanktonożerna. W naturze występuje w rzekach wschodniej Azji. Obecnie wprowadzona do wód Europy Środkowej i Wschodniej (dorzecze Dunaju, dopływy Morza Czarnego, Azowskiego i Kaspijskiego). Liczebność jej pogłowia w europejskich wodach rośnie.. Do Polski sprowadzona w 1965 r. W warunkach naturalnych tarło odbywa się o 2 tygodnie później niż u tołpygi białej , w zależności od szerokości geograficznej rozciąga się od połowy kwietnia do końca czerwca. Miejsce rozrodu – górny bieg rzeki , powyżej miejsc rozrodu tołpygi białej. Jaja składane w kilku porcjach w środkowych i przydennych warstwach wody. Jaja są półpelagiczne , o barwie od bladożółtej do szarobłękitnej. Średnica jaj po złożeniu wynosi 1,4 – 1,5 mm.

Amur biały ( Cenopharyngodon idella) W Chinach osiąga dojrzałość płciową w wieku 4-5 lat, również w podgrzewanych wodach jeziora Gosławickiego samice dojrzewają w tym samym wieku, samce najczęściej rok wcześniej. Płodność absolutna waha się od 100 000 do 800 000 w zależności od wieku i ciężaru ikrzycy. Tarło odbywa się w wodzie płynącej o temperaturze powyżej 20°C. Najodpowiedniejsza temperatura inkubacji ikry wynosi od 22 °C do 24°C. Samice szukają odcinków rzeki o bystrym prądzie i żwirowatym dnie. Po złożeniu ikry jest ona unoszona wraz z prądem rzeki ( ma ciężar zbliżony do ciężaru właściwego wody, dlatego unosi się na jej powierzchni). Po upływie 24-50 godzin od zapłodnienia wykluwają się larwy. Larwy przekształcają się w żerujący wylęg w ciągu 6-8 dni od momentu zapłodnienia ikry.